Met flinken toren, uurwerk en klokken
Aanverwante artikelen
Hoewel Rome enkele jaren geleden akkoord ging met de ontkerstening van de Zeilbergse mens door de kerkdeur dicht te houden [2013], vormt juist de kerk van architect Casper Franssen samen met de pastorie en het zusterklooster een monumentaal religieus ensemble.
Dat blijkt duidelijk uit de cultuurhistorische waardeanalyse van de dorpskern die in opdracht van de Werkgroep Behoud St. Willibrorduskerk Zeilberg werd gemaakt. Zeilberg, voor het eerst genoemd in een Bosch Protocol van 1384, kwam als dorp pas echt op de kaart te staan toen in 1914 pastoor Piggen als bouwpastoor van de H. Willibrordusparochie met een behoorlijke subsidie van de gemeente zijn kerk kon bouwen.
In 1895 werd de eerste poging ondernomen om te komen tot een parochie voor de Zeilberg. De bisschop was welwillend, maar de centen moesten van de Zeilbergers zelf komen en die hadden het niet zo breed. In 1898 volgt een tweede poging; er werd subsidie gevraagd aan de gemeente voor het bouwen van een kerk en pastorie. De gemeente vond echter dat de meest afgelegen inwoners maar ter kerke moesten gaan naar de in 1895 gebouwde kerk van Griendtsveen. Ook een derde poging om met medewerking van de Liesselse pastoor de nieuwe pastoor van Deurne voor hun doel te winnen liep op niets uit. Blijkbaar had gemeentesecretaris Janssen hier een doorslaggevende stem in. Hij zou bang zijn dat zijn macht door een tweede parochie werd ingeperkt. Pas toen in 1912 bleek dat de kerk in Deurne te klein werd keerden de kansen voor de Zeilberg. Op zon- en feestdagen zat en stond de kerk propvol; dat was uit oogpunt van hygiëne en veiligheid onwenselijk. Vergroten van de kerk was geen optie en men verwachtte dat uitbreiding van Deurne vooral in de Zeilberg zou plaatsvinden. De gemeente was bereid een subsidie te verlenen van 50.000 gulden. Het moest geen noodkerkje worden maar een “flink monument, bijna zoo groot als de bestaande kerk, met flinken toren, uurwerk en klokken”. De stichting zou er volgens de gemeente ook toe leiden dat de bewoners, die grotendeels uit werklieden bestonden, gemakkelijker godsdienstonderwijs konden krijgen. Dan zouden ze zich ook niet laten meeslepen door socialistische theorieën waardoor het recht, de rust en goede orde in de maatschappij zouden worden verstoord.
